OVER FRED

Fred Roumen, een Limburger die al snel ontdekte dat je met een kam en schaar over de hele wereld een boterham kunt verdienen. Ik begon heel jong en fanatiek aan het kappersvak. Ik had een goed voorbeeld, namelijk mijn broer Cor Roumen. Hij is een kapper die heel veel bokalen binnen wist te halen met kapsels. Dat waren echte kunstwerken!

Ik kwam er achter dat ik dat niet wilde; ik wilde niet in een Salon werken waar iedere week dezelfde persoon op mijn stoel zit voor wassen, watergolf of föhnen. Alle respect voor diegene die dat wel kan. Nadat ik een knipcursus gevolgd had bij mijn broer -een techniek die hij erg goed beheerste en wist over te brengen- riep ik: dit is wat ik wil! Voor mij was de uitdaging om een goede coupe te creëren, die de klant vervolgens zelf kan stijlen. Zo is/was de klant niet afhankelijk van mij om de perfecte coupe te creëren.

Maar uiteindelijk werd ik toch onrustig en ik kwam in de horeca terecht. Naast het werken als filiaalleider, werkte ik in het weekend als barkeeper, waar ik al snel een goede sfeer wist te creëren. Horecamensen en de brouwerij zeiden tegen mij: Fred waarom begin je geen eigen kroeg? Zonder er eigenlijk goed over na te denken zei ik: waarom ook niet! Na een korte tijd die kroeg te hebben gehad, stapte ik over naar een andere kroeg. Ik heb heel veel geleerd van deze ervaringen; het was hard werken, maar ook hard genieten.

Maar dan gebeurt er iets met je klanten aan de bar… Zo uit het niets ging ik ze adviseren over hun haar. Voor mij is het een uitdaging om mensen te overtuigen dat het haar mooier en beter kan. Ik ging steeds meer mijn kam en schaar missen, maar op dat moment was het goed dat ik er mee gestopt was. Ik was gedemotiveerd om te knippen en ik wilde mijn collega’s niet in die sleur meenemen.

Gelukkig was ik weer zo fanatiek en wist ik veel mensen te overtuigen om midden in de kroeg op een stoel plaats te nemen. Zo kon ik mijn hobby en passie met een grote smile en tevredenheid uitoefenen. Ik kreeg er weer zin in en nam meteen actie. Ik zorgde dat ik in veel verschillende salons kon werken en daar heb ik heel veel van geleerd. Door te kijken, te luisteren en door te doen, maar ook door heel veel vrije tijd te investeren durf ik te zeggen: Wauw, ik heb leren knippen!

Ik leerde “kijk zo wil ik het ook” maar ik leerde ook “zo wil ik het niet”. En dat is zo mooi! Dat je weet wat je wilt, maar ook wat je niet wilt. Ik bedacht een spiegel van de grond tot aan het plafond, zodat men alleen maar naar zichzelf kan kijken en met mooi, indirect licht vormt het een levend schilderij of beeld. Zo word je ook niet afgeleid door allerlei potjes en flesjes.

JE HEBT JE KAPPERMEE!

Ik wil hiermee vertellen, en zeker ook laten voelen, dat er volledig aandacht aan je besteed wordt in mijn kapsalon. Ik zie mijn vak als beeldhouwer of schilder met haar. En dat wil ik ook aan de mensen die naast mij staan meegeven: je bent niet zomaar een kapster of kapper, je bent een kunstenaar! Gooi je passie erin en laat zien dat je blij bent met waar je voor gekozen hebt. Alleen dan kan je fluitend binnen komen en fluitend naar huis gaan. Wees er trots op dat er iemand in je stoel zit, die vervolgens met jouw creatie de straat op gaat. Die nog een keer in een etalageraam kijkt en zegt of denkt: ‘heerlijk, ik heb mijn KAPPERMEE’!

Ik ben dan ook zeer blij dat onze passie en vakmanschap nog lang niet door de automatisering overgenomen kan worden. Je wilt toch niet door een robot geknipt worden en van te voren met een stalen shampoo gewassen worden?

Kortom, kom binnen, stap over de drempel en je hebt je KAPPERMEE!

Groetjes, Fred Roumen